Szkolenia i wydarzenia - ngo.pl

Już w środę Fundacja Archeologia Fotografii zaprasza na wernisaż wystawy Dłubak x Zaradny: Non finito w Galerii Studio w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie!

Czas trwania wystawy: 18 grudnia 2024 – 30 marca 2025

Miejsce: Galeria Studio im. J. Grzegorzewskiego, Plac Defilad 1, Pałac Kultury i Nauki w Warszawie

Wernisaż: 18 grudnia, godz. 20:15

Wystawa będzie czynna od wtorku do niedzieli 12:00 – 19:00

Zbigniew Dłubak (1921–2005) zapisał się jako jeden z architektów nowoczesnej wrażliwości plastycznej w powojennej Polsce. Malarz i teoretyk, współzałożyciel legendarnej grupy Permafo, wyróżniał się odważnym, eksperymentalnym podejściem do fotografii. Traktował ją jako narzędzie badania mechanizmów tworzenia znaków i ich percepcji. Wystawa w Galerii Studio – realizowana we współpracy z Fundacją Archeologia Fotografii – podejmuje nie tylko próbę przypomnienia ikonicznych prac Dłubaka, lecz także prezentacji ich w kontekście sztuki dźwięku. Na ekspozycji znajdują się jego oryginalne vintage prints (odbitki z epoki) i obrazy na płótnie, w tym prace z kolekcji Galerii Studio. Towarzyszy im kompozycja audialna nagrana w dawnym mieszkaniu Dłubaka w Warszawie przez Annę Zaradny (ur. 1977) – artystkę i kompozytorkę, która w swojej twórczości organicznie splata obszary sztuk wizualnych i dźwięku eksperymentalnego. Kompozycja została przygotowana specjalnie na potrzeby wystawy. Anna Zaradny w mieszkaniu Dłubaka, podjęła się analizy sonicznego aspektu tej przestrzeni. Stosując różne strategie, m.in. nagrań terenowych i melorecytacji opartej na tekstach teoretycznych artysty, Zaradny ukazuje, że idea pracowni może być odczytywana na nowo, jako miejsce wytwarzania kolejnych warstw interpretacyjnych.

Termin zawarty w tytule wystawy – non finito – nawiązuje do tradycji renesansowych dzieł pozostawionych celowo nieukończonymi. Posługujemy się tym terminem, by zasygnalizować otwartość dorobku Dłubaka na kolejne interpretacje i konteksty, które stale mogą dopełniać znaczenie jego działań. Procesualność i performatywność to elementy łączące postawę obojga artystów. Fotografie Dłubaka, spowite niematerialną realizacją soniczną Zaradny, stają się częścią immersyjnego doświadczenia: dźwiękowa instalacja jest organicznie wpleciona w tkankę galerii, pozwalając pracom rezonować z różnorodnymi grupami odbiorców. Na wystawie znajdują się również inne prace Anny Zaradny, kompozycje wideo, obiekty i instalację, współtworząc narrację przenikania i dialogu.

Kolofon
Kuratorki: Weronika Kobylińska, Dorota Jarecka, Paulina Olszewska
Asysta kuratorska: Kamila Kobus
Produkcja: Monika Balińska
Współpraca: Maria Prokesz
Opieka konserwatorska: Natalia Andrzejewska, Martyna Wilkowska
Koordynacja archiwum Dłubaka: Mikołaj Chmieliński
Partner wystawy: Fundacja Archeologia Fotografii

Serdecznie dziękujemy Armelle Dłubak za wieloletnią współpracę z Fundacją Archeologia Fotografii, za otwartość i zaufanie, które umożliwiły realizację wystawy.

Ekspozycji będą towarzyszyły oprowadzania kuratorskie i spotkania poświęcone twórczości Zbigniewa Dłubaka oraz Anny Zaradny z udziałem artystki. 10 stycznia 2025 (piątek) o godz. 18:00 we foyer Teatru Studio odbędzie się spotkanie z Anną Zaradny. Spotkanie poprowadzi Weronika Kobylińska.

Anna Zaradny (ur. 1977) – artystka dźwiękowa i wizualna, kompozytorka, instrumentalistka, współtwórczyni festiwalu oraz wydawnictwa Musica Genera. Klasycznie wykształcona – saksofon, dyrygentura. Wykorzystuje swoje przygotowanie na gruncie muzyki improwizowanej i eksperymentalnej, traktując instrument i inne narzędzia jako otwartą, organiczną formę. Jako kompozytorka i instrumentalistka porusza się w szerokim spektrum od akustycznej muzyki improwizowanej, o minimalistycznym współczesnym idiomie, do eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Prace o charakterze wizualnym tworzy głównie w formie instalacji, obiektu, fotografii i wideo. Artystka posługuje się w nich środkami abstrakcji, mikro obiektami dźwiękowymi, elementami architektury, światła i przestrzeni.

Zbigniew Dłubak (1921–2005) – fotograf, malarz, teoretyk sztuki, wieloletni redaktor miesięcznika „Fotografia”, jedna z kluczowych postaci polskiej sceny fotograficznej po 1945 roku. Debiutował jako fotograf w 1947 roku, tworząc eksperymentalne prace inspirowane międzywojenną awangardą. Jego twórczość obejmowała zarówno abstrakcyjne kompozycje, jak i minimalistyczne, codzienne kadry pejzaży i wnętrz. W latach 60. i 70. realizował projekty oparte na analizie pojęcia znaku oraz badał związki fotografii z rzeczywistością. Był związany z warszawskimi i wrocławskimi galeriami awangardowymi, m.in. Krzywym Kołem, Foksal, Remontem czy Galerią Współczesną. Jego dorobek fotograficzny znajduje się pod opieką Fundacji Archeologia Fotografii.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Biura Kultury m.st. Warszawa